Yapacak bişey yok

Burda da bi atlıkarınca bulduk şükür. Envai çeşit oyuncağın içinde, çocuk yani bizim çocuk sadece atlıkarıncaya biniyor, başka hiç bişeye göz ucuyla bile bakmıyor.

Her zamanki gibi tüm yalakalığımla başladım ikna turlarına
'aaaaa Nehircim baaaaak trene baaak ne yavaş gidiyor, binmek ister misiiiin?'
-Trene mi, hayıııııır
-Peki nası istersen tatlım:(

Biraz sonra yine dayanamayan ben 'aaaa Nehircim baaaak gondola baaak ne güzeeel, minnacııık, suda gidiyoo hem de yavaş, binmek ister misiiin?'
-Hııııı ona mı, ne o, adı ne, gondo muuu, suda mı yüsüyo o, yok binmiyceeeem
-Peki nası istersen tatlım:(


Son bi deneme 'aaaaaa Nehiiir şuna baaak, yavaş yavaş dönüyoooo, uçak mı neee, sen çok seversin uçakları, binmek ister misin?
- Uçak mı, buraya gelirken bindiiik, ıh ıh binmiyceem.
- Tamam, oldu o zaman:((


Yok yok yok! Naparsan yap, ne söylersen söyle çocuk istemiyor başka bişeye binmeyi. İstediğin kadar alla pulla diğer oyuncakları. Biletlerin hepsini yine atlıkarıncaya verdik, yine sadece döndü durdu, tabii ben de onunla. Neyse en azından bu kez zebralı horozlu falandı.


Ben kendimi hatırlıyorum, ne zaman lunaparka gitsem tüm biletimi çarpışan otolara verirdim. Hatta hiç bi zaman o biletler yetmez, tekrar alır çarpışmaya devam ederdim. Mümkünse sonsuza kadar..

İşte o hesap bu da sonsuza kadar dönmek istiyor.
Yapacak hiç bişey yoook..

p.s. Uzakta olan babasının yoğun isteği üzerine kızına hasretinden fofolar büyümüştür:)