Bu kadar korkunun neden kaynaklandığını.
Bu çoooook çok uzaktan sevme halimin neyin nesi olduğunu.
Hani en azından içlerinden birini yakından sevme, dokunma, okşama ihtimalimin neden olmadığını.
Araştırdığım kadarıyla bi köpek ıstırma, bi kedi tırmalama, bi eşek depme gibi vukuatlarım da olmamış gerilerde bi yerlerde ama inanılmaz korkuyorum. Hemen uzaklaşıyorum bi hayvanla karşılaşırsam, derhal kaldırım değiştiriyorum, saçmalıyorum bişeyler yapıyorum, ben de bilmiyorum ne yaptığımı.
Öyle ki her türü için çeşitli endişelerim var. Bazıları babası dahil herkese anlaşılmaz geliyor. Civciv mesela allahın küçücük civcivi elimi ayağımı bi yerimi ıstırırsa ya da güvercin -her yerdeler ya çok fena- yanlışlıkla bi yerime değerse. Ya da ya da karınca hadi elimin üstüne çıkar da fark etmeden vücuduma girerse. Aslında daha çok örneklerim var da bana iyice gıcık olmayın istiyorum.
Nehir'i merak ederseniz durumu şöyle; ilk günden beri O'na çaktırmamaya çalışıp 'annecim hayvanları hep uzaktan severim ben, uzaktan çok tatlılar, onlar da zaten dokunulmaktan hiç hoşlanmazlar, onları uzaktan sevmek aşkların en güzeli' gibiiii telkinlerle geldik bugünlere.
Çaktırmamak mümkün değil tabii ki bal gibi de çakıyor. Hatta geçenlerde markete yürüyerek gitme gafletinde bulunduğumda 'Annecim korkma bişey yapmaaaaz' dedi bana malesef:( Burlarda çok fazla başıboş köpek var, hem de koyun hatta koç büyüklüğündeler. Sırf bu yüzden yakıncacık markete arabaya binip gitmek zorunda kalıyorum.
Olsun, en azından babası benim gibi olmadığından, birlikte bit kadar kedi sevmişliği var bugüne bugün..
Bana gelince, benim de hayvanlar aleminin özellikle bana garezi olduğunu düşündüğüm bi bilinçaltım var sanırım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder