3 haftanın sonunda kavuştu babasına kuzucuk. Çok büyümüş gördü tabi babası kızını. Büyümüş, değişmiş, serpilmiş..
Sonra düşündüm kendi kendime 3 hafta nedir ki ben bazen 3 ay göremezdim babamı. Hele bi keresinde yurtdışına gitmişti tam 8 ay hiç görememiştik.Yaklaşık 15 yaşıma gelene kadar mecburen bizden uzaklarda çalıştı. Hep hasrettik babama hep uzaktaydı bizden hep aramızda yollaaar yollar vardı. Çocukluğuma dair hatırladığım en acıklı şeydi babama olan uzaklığım.
Öyle üzülür öyle içlenirdim ki, zaman zaman geceleri yatağımda ağlardım. Çalan bütün acıklı şarkılarda babam aklıma gelirdi. Hatta bişey söyliycem şimdi, ilkokuldaydım, kaçıncı sınıf hatırlamıyorum,4 veya 5 olabilir, kalabalık bi komşu gezmesinde çok içli bi şarkıda ağlamaya başladım yine babamı düşündüğümden, özlediğimden. Ertesi gün kızın birine aşık galiba dediler anneme :(
Malesef!!
Bu arada babam geldiği zamanlar evde olağanüstü hal ilan edilirdi. Allaaaaaah artık! Gelsin yemekler gitsin gezmekler.. Bayram günleri gibi geçerdi evde olduğu günler. Dördümüzün birlikte oturabildiği sofralar nadirdi ama şenlikliydi. Ama ben, ne yazık ki ben, gideceğini düşünerek geldiğine yeterince mutlu olamazdım, sayılı gün çok çabuk geçerdi, bilirdim :(
Neyse tüm bunlar hafta sonu Nehir babasına sarılınca geldi aklıma.
Belli ki o yılların keskin etkisi hala var üzerimde.
Çaktırmamaya çalışsam da..
3 yorum:
oyy maşallah canım bu güzelliğe :) benzer bir özlemle kavrulan minikte bizde var 10 gün oldu babasını görmeyeli :)
Kızlar babalarına ne kadar düşkünler değil mi, bir de uzakta olmaları iyice zor. Kısa yaz tatilleri ayrılaıkları yaşasın çocuklarımız en fazla, sevgiler.
ne güzel resimler bunlar.Ne güzel resimler ve ne tatlı bir kızınız var maaşallah...
Yorum Gönder